Ο David Bowie μέσα από 30 ατάκες του. «Ο David Bowie πέθανε ειρηνικά σήμερα, με την οικογένειά του γύρω του, μετά από μια θαρραλέα μάχη 18 μηνών με τον καρκίνο. Πολλοί θρηνείτε μαζί μας την απώλεια, σας ζητούμε να σεβαστείτε την ιδιωτικότητα των στιγμών κατά τη διάρκεια του πένθους». Με αυτή τη σύντομη ανακοίνωση πληροφορηθήκαμε από την επίσημη ιστοσελίδα του πως ο Βρετανός καλλιτέχνης απεβίωσε στα 69 του χρόνια, τρεις μέρες αφότου γιορτάσαμε τα γενέθλιά του. Ιδού λοιπόν 30 από τις κορυφαίες ατάκες που αφήνει πίσω του ένας θρύλος της μουσικής. 1.
«Είμαι στιγμιαίος σταρ. Απλά πρόσθεσε νερό κι ανακάτεψε». 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12. 13. 14. 15. 16. 17. 18. 19. 20. 21. 22. 23. 24. 25. 26. 27. 28. 29. 30. David Bowie. «Με κοστούμι πάντα να φοράς μεγάλα Βρετανικά παπούτσια, από εκείνα με τις δερμάτινες λωρίδες. Δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο από αυτά τα μικρά ντελικάτα ιταλικά παπούτσια στην άκρη του παντελονιού. Να αντιμετωπίσεις τουλάχιστον ένα πτώμα μια φορά. Η απόλυτη απουσία ζωής είναι από τις πιο ενοχλητικές και ψυχολογικά απαιτητικές συναντήσεις που θα έχει κανείς. Όταν δε μπορώ να βρω το κλείσιμο σε ένα στίχο και έχω κολλήσει, τότε παίζω το τελευταίο μου χαρτί: ακαταμάχτος παραλογισμός. Δεν περιμένω από το ανθρώπινο γένος να προοδεύσει σε πάρα πολλούς τομείς. Δε γνώριζα πολλούς ροκάδες. Αξιοποίησε στο έπακρο την κάθε στιγμή. Δεν είναι ποτέ αυτοί που νομίζεις ότι είναι. Όλα όσα του έχει μάθει η ζωή, όπως τα εξομολογήθηκε o David Bowie στο αμερικανικό Esquire, πριν από 10 χρόνια.
David Bowie: the man who thrilled the world. When David Bowie’s final album, Blackstar, was released on 8 January, a great deal of energy was expended trying to unpick the lyrics. As on its predecessor, 2013’s The Next Day, or any number of classic Bowie albums from Hunky Dory to Station to Station, they were frequently dense and allusive: much attention was focused on the title track, which one of Blackstar’s backing musicians, saxophonist Donny McCaslin, claimed was about the rise of Isis, a suggestion Bowie’s spokesperson subsequently denied. Now, with the knowledge that Bowie was terminally ill during its making, the most striking thing about the album is how elegiac it frequently sounds. “If I never see the English evergreens I’m running to, it’s nothing to me,” he sang on Dollar Days. “Saying no, but meaning yes, this is all I ever meant, that’s the message that I sent,” ran the closing I Can’t Give Everything Away.
It was a dramatic end to a career that began inauspiciously. It didn’t matter. David Bowie: Ο Άνθρωπος που Πούλησε τον Κόσμο και Χρησιμοποίησε τον Θάνατο. Στη θέση μου, στη δύσκολη θέση του να πρέπει να ανακοινώσεις ζωντανά στο ραδιόφωνο, ελάχιστα λεπτά αφ΄ ότου έγινε γνωστός (κι ενώ αυτό το tweet του γιου του διέλυε οριστικά κάθε ελπίδα περί hoax), τον θάνατο ενός αποδεδειγμένα «μεγαλύτερου από τη ζωή» icon, βρέθηκαν χιλιάδες παρουσιαστές με ένα μικρόφωνο μπροστά τους. Τι λες προκειμένου να αποδωθεί και το ειδικό βάρος που αναλογεί στην στιγμή, αλλά και χωρίς να αφήσεις τη σημασία που έχει για την προσωπική σου μυθολογία να την κάνει εγωκεντρικά μελό; Αφού έτσι κι αλλιώς «αυτό υποτίθεται ότι δε θα συνέβαινε ποτέ, ποτέ» – έτσι ξεκίνησε η νεκρολογία του New Yorker απηχώντας ακριβώς τις σκέψεις και τα συναίσθήματα ολόκληρου του πλανήτη.
Το ίδιο συμβαίνει και με τα χιλιάδες in memoriam που αποχαιρέτισαν τον David Bowie τις προηγούμενες ημέρες. Στην πραγματικότητα, κάθε κείμενο που γραφόταν τις τελευταίες δύο (ίσως και τρεις) δεκαετίες ήταν ένα είδος επικήδειου. Ain’t that just like me. How David Bowie Beat Bono To Be The Singer On Angelo Badalamenti's Version Of “A Foggy Day (In London Town)” In honor of the passing of David Bowie on January 10th 2016, here is Angelo Badalamenti‘s story about how their collaboration on “A Foggy Day (In London Town)” came about (as heard on East Village Radio in March 2014). I received a phone call from the record company that was doing these AIDS benefit albums called Red Hot + Rhapsody. This year’s concept, they said, would be George Gershwin songs but it has to be a collaboration between two people. “We would love for you to be one of those people and then have a singer come in.” And I said, “OK, but I like to pick my own Gershwin song.”
So I picked “A Foggy Day In London Town” because I knew I could take that song with its verse and darken it up, and make it very slow, and make it really Angelo Badalamenti. I did a demo of the track and I did the vocal. Now here’s a funny thing. “Who is it?” “It’s David Bowie.” David said, “Angelo, I just heard this track. I said, “Well, David, I know your style. “Yes, who is this?” “This is Bono.” In Blackstar, David Bowie mentions "The Villa of Ormen" - the town of the serpent - This was one of only a handful of pictures posted to a site by that name in November. The rest of the pictures on the site fit perfectly with the lyrics... More inside. : In Blackstar, David Bowie mentions "The Villa of Ormen" - the town of the serpent - This was one of only a handful of pictures posted to a site by that name in November. The rest of the pictures on the site fit perfectly with the lyrics... More inside. :