Gotyk

Architektura gotycka. Etymologia nazwy stylu[edytuj | edytuj kod] Nazwa "gotyk" została użyta po raz pierwszy w połowie XV wieku przez L.B.

Historia architektury: styl gotycki. Styl gotycki w architekturze i sztuce. Polska i Europa. - ppt pobierz. Architektura gotycka. Open wikipedia design.

Etymologia nazwy stylu[edytuj | edytuj kod] Architektura gotycka - cechy stylu - Architektura gotycka - cechy stylu - Architektura - Wiedza - HISTORIA: POSZUKAJ. Gotycka architektura sakralna charakteryzowała się smukłością i strzelistością.

Kościoły zyskały na wysokości. W lekkich, ażurowych ścianach pojawiły się ogromne okna. Ciężaru stropu i sklepień nie dźwigały ściany, lecz - przez wymurowane z kamienia (rzadziej z cegły) żebra - był on przenoszony na specjalne filary – przypory. Sztuka gotycka w Polsce, cz. I - architektura - Epodreczniki.pl. Nauczysz się wskazywać cechy sztuki gotyckiej w Polsce; rozpoznać najważniejsze zabytki architektury; analizować plany wskazanych budowli; omawiać gotyckie rozwiązania w wystroju wnętrz; dobierać budowle do regionów, w których powstały i miast, w których się znajdują. m39c5e873d135caf3_0000000000074.

Architektura gotycka, wykład dr hab. Rafała Eysymontta. Gotyk w architekturze – Szukaj w Google. Prezentacja: Styl i architektura Gotycka - edukator.pl. Architektura sakralna. Najlepsze w Polsce: Szlak Zamków Gotyckich [TRASA WYCIECZKI] Przystępując do korzystania z serwisu poprzez wykonanie działań zmierzających do zapoznania się z zawartymi w nim treściami, w szczególności przez zamknięcie okna lub przejście do serwisu, wyrażasz zgodę na przetwarzanie danych osobowych przez Agora S.A. i jej zaufanych partnerów w celach marketingowych, w szczególności na potrzeby wyświetlania reklam targetowanych.

Brak wyrażonej zgody może skutkować większą liczbą reklam, w dużej mierze niedopasowanych do Twoich potrzeb. Informujemy też, że korzystanie z serwisu bez zmiany ustawień przeglądarki oznacza wyrażenie zgody na zapisywanie plików cookies i im podobnych technologii w urządzeniu końcowym. Pliki te wykorzystywane są m.in: w celach analitycznych, dopasowywania treści oraz marketingowym. Styl promienisty. Rekonstrukcja portyku fasady zachodniej St Nicaise, Reims.

Pieśń o Rolandzie – pytania i odpowiedzi. Co to są chansons de geste?

Ten tajemniczy zwrot wymawiamy równie pięknie, jak piszemy: [szansą de żest]. Dosłownie tłumacząc, były to pieśni o czynach bohaterskich. Bohaterowie tych utworów to postacie historyczne i legendarne, a wydarzenia historyczne przeplatają się z elementami fantazji. Odnaleźć można wątki baśniowe: czarownice, olbrzymy, złe karły i potwory, które rycerz umiał zawsze pokonać.

Kolor w "wiekach ciemnych" Fot.domena publiczna Kolor pełnił ważną rolę w średniowieczu.

Zdjęcie poglądowe. Skąd się wzięło powiedzenie „rudy to fałszywy” lub „żółte papiery”? W jaki sposób mnisi rywalizowali ze sobą za pomocą koloru swoich szat? Czy kolor może być dobry lub zły? Średniowiecze to wcale nie takie ciemne wieki. Pospolite nazywanie tego okresu „ciemnymi wiekami” mało ma wspólnego z prawdą. Kultura dworska w średniowieczu. Średniowiecze nieodmiennie kojarzy się z rycerzami, ich bitwami, zamkami oraz trubadurami.

Ci ostatni wywarli olbrzymi wpływ na rozwój ówczesnej literatury, a szerzej – kultury dworskiej. Z tego powodu warto omówić bliżej ich twórczość. Edmund Blair Leighton, Tristan i Izolda, 1902 W poniższym tekście skupię się na tym, co pisano i śpiewano na dworach średniowiecznej Europy realizując ideał amor courtois (miłości dworskiej), który dominował w kulturze w XII i XIII w. Literatura dworska pojawia się na południu Francji, skąd zostaje przejęta i rozwinięta na dworach królów Anglii, Francji oraz w Świętym Cesarstwie Rzymskim. Literatura dworska wczesnego średniowiecza Rozwój kultury chyba zawsze wiązał się z dworem władcy. miał miał on bowiem dość środków finansowych, by zatrudniać artystów, którzy wykonywali dla niego dzieła sztuki, czy też opiewali jego czyny. Historia mody lnianej - średniowiecze - nitkinatury. Średniowiecze i czasy późniejsze trudno nazwać przełomowymi w kwestii kształtowania się mody lnianej.

Miejsce tkanin lnianych zajęły materiały – zazwyczaj sprowadzane zza granicy – takie jak jedwab, bawełna, atłas, adamaszek. I pomimo stereotypowego spojrzenia na średniowiecze, które wciąż kojarzy się z ciemnotą, szarością, inkwizycją, warto zauważyć, że jednak jest to epoka wielkich katedr, miłości rycerskiej i … kolorowych tkanin. Ubiór chroni ludzkie ciało przed deszczem, mrozem lub upałem i przed zranieniem w pracy lub walce. Zmieniał się, gdy zmieniał się klimat, powstawały nowe zawody lub wynajdywano nowe rodzaje broni i gdy pozwalał na to rozwój techniki (łowiectwo, uprawy, tkactwo, tworzywa sztuczne). Ubiór spełniał zawsze praktyczną funkcję użytkową, ale ten aspekt jest najmniej ważny i odgrywał istotną rolę tylko we wczesnej prehistorii. Prawdopodobnie już wtedy ubiór stał się również znakiem. Odprawiający magiczne praktyki szaman malował twarz, zarzucał na ramiona zwierzęcą skórę albo wtykał we włosy ptasie pióro nie po to, by przed czymś się chronić, ale po to, aby stworzyć symbol swojej wyjątkowej roli - wyróżnić się spośród innych.

Szaman nie ubierał się już, ale się stroił. Kobieta jak katedra. O ideałach piękna w średniowieczu. Brwi dorysowane kredką i buty z czubami. Wszystko już było. Nawet nie zdajemy sobie sprawy, jak bardzo wczorajsza moda uliczna przypomina średniowieczne ideały piękna. Lubię obserwować, jak zmieniają się gusta. Niezmiernie interesuje mnie, co się ludziom w różnych epokach podoba: w jednej epoce kościste brzuchate panny o barankowych jasnych włosach i spiczastych palcach, potem rudowłose o pulchnych ramionach (sprawę barokowego tyłka przemilczę). Raz figura chłopięca, a raz klepsydra. Kaligrafia - styl gotycki. Gotyk madonna and child with saints jerome, john the baptist, bernardino and bartholomew.

„Śląska rzeźba kamienna XII–XVI w.” – I piętro - Muzeum Narodowe we Wrocławiu. Kolekcja sztuki średniowiecznej znajdującą się w zbiorach Muzeum Narodowego we Wrocławiu należy do najcenniejszych w Europie i świadczy o silnej pozycji Śląska jako ośrodka artystycznego tamtych czasów. Wchodzące w jej skład dzieła prezentowane są w galeriach stałych: „Śląska rzeźba kamienna XII–XVI w.”, „Witraże XV w.” i „Sztuka śląska XIV–XVI w.”, które znajdują się na I piętrze. W pierwszej zgromadzono kilkanaście rzeźb kamiennych i ich fragmentów, dlatego galeria ta nazywana jest zwyczajowo lapidarium. Na ekspozycji podziwiać można przykłady romańskiej i gotyckiej rzeźby architektonicznej i nagrobkowej. Wśród zabytków romańskich zwraca uwagę XII-wieczny tympanon z Ołbina pochodzący z portalu kościoła pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny i św.

Wincentego. Obok niego prezentowane są nagrobki śląskich książąt z rodu Piastów. W lapidarium można również zobaczyć sześć XV-wiecznych witraży, wśród których na uwagę zasługują dwa przedstawiające scenę zwiastowania. „Sztuka śląska XIV–XVI w.” – I piętro - Muzeum Narodowe we Wrocławiu. Muzeum Narodowe we Wrocławiu posiada jedną z najciekawszych i najcenniejszych kolekcji sztuki średniowiecznej w Polsce i środkowej Europie.

W galerii sztuki śląskiej XIV–XVI w. prezentowany jest bogaty wybór gotyckiego malarstwa tablicowego oraz rzeźby drewnianej. Na korytarzach natomiast znajdują są przykłady gotyckiego rzemiosła artystycznego z interesującymi kolekcjami zamków i kluczy, monet oraz pieczęci. Najstarszym obrazem w galerii jest Tron Łaski ze Świerzawy namalowany około 1350 r. Jego autorstwo przypisuje się malarzowi z pracowni Mistrza Zaśnięcia Marii z Košatek w Czechach. Dzieło wykazuje wyraźne wpływy malarstwa bizantyjskiego oraz toskańskiego, jednakże jego pierwotne pochodzenie do dziś nie zostało ustalone, ponieważ obraz odnaleziono w 1898 r. na strychu plebanii w Świerzawie koło Złotoryi.

Gotycką rzeźbę religijną z drugiej połowy XIV wieku reprezentuje sześć figur apostołów i św. Kwartalnik Historii Nauki i Techniki r1961 t6 n2 s315 317.