Podlaska Digital Library - Rocznik Tatarski : czasopismo naukowe, literackie i społeczne, poświęcone historii, kulturze i życiu Tatarów w Polsce T. 1 (1932) Lubelskie - Przenikanie kultur. Tereny między Wisłą a Bugiem, stanowiące dzisiejszy Region Lubelski, od średniowiecza były obszarem współistnienia wielu kultur, wyznań, języków, narodowości.
Każda z grup wyznaniowych i narodowościowych pozostawiła tutaj mniej lub bardziej widoczne i zrozumiałe dla współczesnych ślady swego pobytu, stwarzające specyficzny, wielobarwny krajobraz kulturowy. Zetknęły się tu: Słowiańszczyzna wschodnia i zachodnia, prawosławie i katolicyzm. Obok tych dwu wyznań chrześcijańskich w mapę religijną wpisywali się wyznawcy judaizmu, a poczynając od czasów nowożytnych także mahometanie, protestanci, grekokatolicy (unici), od XX w. także przedstawiciele kościołów starokatolickich.
Powstanie konglomeratu religijnego było konsekwencją historycznych losów tego terenu, dziejów Polski, kształtowanych przez politykę władców, magnatów czy też sejmu Rzeczypospolitej. XVI w. w dziejach regionu lubelskiego, jak i pozostałych ziem polskich, to okres wyjątkowej w Europie tolerancji religijnej. Czym są badania jakościowe? Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Sanoku / Działalność naukowa / Konferencje / Pogranicza. Zaprasza na Międzynarodową Konferencję Naukową Na pograniczach kultur i narodów.
Kultura – sztuka – edukacja Sanok, 24-26 września 2015 roku Konferencja ma na celu spotkanie i dialog pomiędzy badaczami zagadnień kultury, sztuki i edukacji, zwłaszcza w kontekście zjawisk pogranicznych – w szerokim rozumieniu. Z pograniczami, kulturą, sztuką lub edukacją. Zakres tematyczny konferencji: kultura - historia i współczesność kultur regionów pogranicznych - pogranicza dyskursów kulturalnych i medialnych - muzea i inne placówki kulturalne na pograniczach – tradycja a nowe technologie - przełamywania barier w dostępie do instytucji kultury sztuka - sztuki pogranicza (muzyka, sztuki plastyczne, architektura, sztuki multimedialne, film, fotografia, literatura, teatr) - granice sztuki / sztuka łamiąca bariery.
Mapa%20Otwartych%20Zasob%C3%B3w%20Edukacyjnych.pdf. Przewodnik po OZE/Katalog Otwartych Zasobów Edukacyjnych. Z Wikibooks, biblioteki wolnych podręczników. aut: Dr.
Marcus Gossler, żr.: Wikimedia Commons, CC-BY-SA 3.0 W tej części przewodnika znajduje się katalog otwartych zasobów, w którym opisano wyszukiwarki i repozytoria gromadzące zasoby głównie na wolnych licencjach, znajdujące się w Domenie Publicznej (zasoby, do których wygasły autorskie prawa majątkowe) lub innych otwartych licencjach.
Repozytoria, serwisy[edytuj] Obok wyszukiwarek otwartych zasobów, w sieci istnieje bardzo wiele baz danych, repozytoriów tworzonych przez konsorcja zrzeszonych instytucji edukacyjne, kulturalnych i społecznych lub przez uczelnie wyższe. Zasoby polskie[edytuj] Domena Publiczna[edytuj] Licencja Creative Commons Uznanie autorstwa[edytuj] Zasoby obcojęzyczne[edytuj] Domena Publiczna[edytuj] Creative Commons-Uznanie Autorstwa (CC-BY)[edytuj] Creative Commons-Uznanie Autorstwa-Na tych samych warunkach (CC-BY-SA)[edytuj] Licencje różne[edytuj] Przypisy. Otwarte zasoby edukacyjne. Otwarte zasoby edukacyjne. Otwarta edukacja 1.
Na blogu projektu OER Asia możecie przeczytać o tym jak rosnącą rolę w skutecznym wdrażaniu otwartych zasobów edukacyjnych i otwartych podręcznikom pełnią biblioteki szkolne i akademickie. Zgadzamy się w pełni, w Polsce również nie tylko ruch OZE, ale również praktyczna wiedza o nim wśród użytkowników i użytkowniczek najskuteczniej rozchodzi się dzięki działalności bibliotekarzy i bibliotekarek. 2. Do 24 listopada trwa nabór zgłoszeń do wystąpień na największej brytyjskiej (ale co roku pełnej gości z całego świata) konferencji poświęcone otwartym zasobom edukacyjnym OER 2015. 3. Otwarta nauka 4. 5. 6. Otwarte zasoby Hoa Hakananai'a by britishmuseum on Sketchfab 7. 8. Prawo 9. 10. 1. 2. 3. 4. Otwarte Zasoby. Otwarte zasoby edukacyjne. Otwarte zasoby edukacyjne (OZE) (ang.
Open Educational Resources – OER) – wspólna nazwa dla wszelkich zasobów edukacyjnych, do których istnieje w pełni otwarty dostęp dzięki objęciu ich wolnymi licencjami lub przeniesieniu do domeny publicznej i udostępnieniu za pomocą dowolnych technologii informacyjnych i komunikacyjnych. Historia[edytuj | edytuj kod] Termin ten został stworzony na zebraniu UNESCO w 2002, na którym uczestnicy wyrazili swoje życzenie stworzenia wspólnie uniwersalnych zasobów edukacyjnych dostępnych dla całej ludzkości i nadzieję, że to otwarte źródło w przyszłości zmobilizuje całą światową społeczność nauczycieli[1]. Od tego czasu ruch OER stopniowo rozwijał się na całym świecie. M.in. OZE w Polsce[edytuj | edytuj kod] 8 stycznia 2010 roku Akademia Górniczo-Hutnicza im. W 2012 r. został uruchomiony rządowy program "Cyfrowa szkoła" w ramach którego tworzone są również E-podręczniki, które mają zostać udostępnione na licencji Creative Commons - Uznanie Autorstwa 3.0[10].
Otwarte zasoby edukacyjne - Portal edukacyjny UMK.