.παρουσίαση ύστερα από συλλογή υπάρχουσας βιβλιογραφίας, οπτικοακουστικού υλικού και συμμετοχικής παρατήρησης στο χωριό Μακρυνίτσα το 2014
Χρήστου Βιργινία
Το ΠΗΛΙΟ. ΧΑΡΤΗΣ Α. Οι Μάηδες (εισαγωγή) Θεωρία _ Δοξασίες και Λαϊκά Δρώμενα στον ελλαδικό χώρο. Παραδοσιακή κοινωνία : ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ. ΔΩΔΕΚΑΗΜΕΡΟ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ ΔΩΔΕΚΑΗΜΕΡΟΥ (λίγα λόγια) ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΕΣ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΕΣ. Το έθιμο - δρώμενο των Μάηδων του Πηλίου. ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΕΘΙΜΟΥ (τί εικάζεται) ΧΑΡΤΗΣ. Οι συμμετέχοντες στο «θίασο» των Μάηδων αποτελούνταν: Ο ΜΑΗΣ ! ΜΑΗΔΕΣ ΘΙΑΣΟΣ ΖΕΪΜΠΕΚΙΑ. Γενίτσαρος και Νύφη. Χότζας. Αρκούδα και Αρκουδιάρης 1. ΜΑΗΔΕΣ. Οι Μάηδες στο χορό. Οι Μάηδες. Περιγραφή του εθίμου. Τραγούδι : ο Μάης (βασικό τραγούδι του εθίμου που τραγουδούσε κατά περίπτωση ο θίασος.
ΜΟΥΣΙΚΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΜΕ ΤΗΝ ΔΟΜΝΑ ΣΑΜΙΟΥ - archive.ert.gr. Σειρά εκπομπών με παρουσιάστρια τη ΔΟΜΝΑ ΣΑΜΙΟΥ, που προβλήθηκαν στην ΕΡΤ το 1976 – 1977.
Κάθε επεισόδιο είναι αφιερωμένο στη μουσική και χορευτική παράδοση κάποιας διαφορετικής περιοχής της Ελλάδας. Θέμα αυτού του επεισοδίου, η μουσική παράδοση της περιοχής της Μακρυνίτσας. Κωδικός Τεκμηρίου 0000076911 Τύπος ψηφιακού αρχείουΒίντεο. Youtube. Οι Μάηδες της Μακρυνίτσας. Απόσπασμα από το βιβλίο "Οι Μάηδες της Μακρυνίτσας" των Αλέξανδρου Καπανιάρη (Διδάκτωρ Λαογραφίας) και Νίκου Τσούκα (Κοινοτάρχη Μακρυνίτσας από το 1990 - 2002), αναδημοσίευση ΕΙΣΑΓΩΓΗ Οι Μάηδες της Μακρινίτσας έχουν χαρακτηριστεί κατά καιρούς ως χορευτικομιμητικό έθιμο (Λιάπης, 1990), ως δραματική παράσταση (Κορδάτος, 1931), ως μαγευτικό δρώμενο (Βελλούδιος, 1991), ως πανάρχαιος μύθος ή ως μαγικοθρησκευτικό έθιμο (Πλάτανος, 1963).
Σύμφωνα με το Σαχινίδη (1995) οι Μάηδες ήταν μαγικά αγροτικά φυσιολατρικά έθιμα, που χαρακτηρίζονταν από μαγικοθρησκευτικά δραματοποιημένα θεάματα, και μιμοδράματα (δρώμενα), που είχαν ευετηριακή, προφυλακτική και αποτρεπτική σκοπιμότητα. Ως έθιμο που συμβολίζει την αναγέννηση της φύσης χαρακτηρίζουν τους Μάηδες οι Χουρμουζιάδης, Ασημακοπούλου-Ατζακά και Μακρής (1984) καθώς επίσης και ως κράμα αυτοσχεδιασμού και στοιχείων μουσικής, λόγου και κινήσεως αυστηρά προκαθορισμένων από την παράδοση. κάρτ-ποστάλ εποχής - πηγή "Μαγνησία στο πέρασμα του χρόνου" Γιώργος Θωμάς - Ο πολιτισμός Πηλίου στα χρόνια της τουρκοκρατίας.
Η γιορτή των «Μάηδων» είχε καθιερωθεί -άγνωστο από πότε-1 στη Μακρινίτσα, την Πορταριά, τον Άγιο Λαυρέντιο, τη Δράκια, τον Αϊ - Γιώργη Νηλείας και τον Κισσό, κι άρχιζε το πρωί της Πρωτομαγιάς.
Εκεί όμως που επικράτησε κι ακούστηκε περισσότερο αυτή η γιορτή, είταν η Μακρινίτσα2. Ένα συγκρότημα λοιπόν από 15 με 20 άντρες -όλοι τους μασκαρεμένοι-3 έχοντας μαζί και δύο λαϊκούς οργανοπαίχτες (πίπιζα και νταούλι), έπαιρνε σβάρνα τους δρόμους και τις γειτονιές του χωριού και ξεσήκωνε τον κόσμο. Πρώτα όμως κατέληγε στην κεντρική πλατεία του χωριού, όπου κόσμος και κοσμάκης έβγαινε να καμαρώσει τους «Μάηδες». Απ’ την πλατεία οι «Μάηδες» ξεκινούσαν με θόρυβο και με τα λαλούμενα να παίζουν, για το γύρο του χωριού.
Εφημερίδα : "ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ" Χειμερινές Αποδράσεις στη Μαγνησία.