Bacteriën De Bacteria werden vroeger Eubacteria genoemd. In het algemene spraakgebruik wordt meestal geen onderscheid gemaakt tussen Bacteria ("gewone" bacteriën) en Archaea (oerbacteriën), die tezamen de groep prokaryoten vormen. In de taxonomie vormen de Bacteria echter een afzonderlijk domein. Blauwalgen of blauwwieren (cyanobacteriën) behoren tot de bacteriën, en niet - zoals de naam suggereert - bij de eukaryote algen. Algemeen[bewerken] De meeste bacteriën zijn niet schadelijk maar soms zelfs nuttig voor de gezondheid, bijvoorbeeld in onze darmen. Bouw[bewerken] Structuur van een bacterie Het inwendige van een bacterie bestaat uit cytoplasma met onder andere het DNA. Variatie[bewerken] Bacteriën kunnen op verschillende manieren van elkaar worden onderscheiden. Vorm[bewerken] A. staafvormig, B. bolvormig, C. bolvormig in clusters, D. bolvormig in paren, E. spiraalvormig, F. kommavormig Te onderscheiden zijn: kokken (bolvormige bacteriën), rond van vorm, al of niet losliggend. Celwand[bewerken]
Ulva or Sea Lettuce This is a small genus of marine and brackish water green algae. It is edible and is often called 'Sea Lettuce'. Species with hollow, one-layered thalli were formerly included in Enteromorpha, but it is widely accepted now that such species should be included in Ulva. The thallus of ulvoid species is flat and blade-like and is composed of two layers of cells. There is no differentiation into tissues; all the cells of the plant are more or less alike except for the basal cells, which are elongated to form attachment rhizoids. Each cell contains one nucleus and has a cup-shaped choroplast with a single pyrenoid. Ulva undergoes a very definite alternation of generations. Ulva can be quite a nuisance in areas that are nutrient enriched from sewage outfalls e.g. There are about 100 species Ulva currently listed on AlgaeBase which is probably a considerable underestimate; nearly 600 names have been used, as this was one of the earliest genera of algae to be described (by Carl Linnaeus).
GSF 2013 : Project : Going Bananas!-Using Banana Peels in the Production of Bio-Plastic As A Replacement of the Traditional Petroleum Based Plastic The banana fruit’s peel was selected for this experiment because it is a waste material rich of starch-according to Songklanakarin Journal of Science and Technology, the proximate composition of a banana peel is shown below. Items Content (g/100 g dry matter) Protein: 8.6±0.1 Fat: 13.1±0.2 Starch: 12.78±0.9 Ash: 15.25±0.1 Total dietary fiber: 50.25±0.2 The banana peel is something we throw away every day, but little do we know, it has much more efficient uses. According to The Packaging Bulletin Magazine’s January issue, it is a proven fact that starch and cellulose are important raw materials used in the bioplastic industry (Packaging Bulletin, 2009). Starch consists of two different types of polymer chains, called amylose and amylopectin, made up of adjoined glucose molecules. The 9th and 10th pilot experiment I had conducted had been successful in producing plastic, but had started to decay after only 3 days.
Zeesla Tekening uit Sowerby's English Botany Zeesla (Ulva lactuca), behoort tot de groenwieren (Chlorophyta). Ulva is Latijn voor ‘moerasplant’. Kenmerken[bewerken] In vorm en grootte variëren de vlakke, golvende thalli, die donkergroen, stevig en huidachtig zijn. Zeesla heeft een type generatiewisseling die isomorfe diplohaplont genoemd wordt, hetgeen betekent dat het een afwisseling is van een diploïde sporofyt en een haploïde gametofyt die uiterlijk niet van elkaar te onderscheiden zijn. Verspreiding[bewerken] Zeesla komt in alle zeeën voor in de overgangsstrook tussen kust en diepe zee. Voeding en gezondheid[bewerken] De kweek van zeesla is simpel. Zeesla wordt ook wel gebruikt in kruidentherapie en in preparaten voor huidverzorging.
Ultieme labbacterie telt 150.000 mutaties - NRC Het is de droom van biotechnologen: een bacterie die bijzondere stoffen kan produceren, maar toch volkomen veilig is. Onderzoekers van Harvard University hebben nu zo’n bacterie ontworpen, deels getest, maar nog niet gemonteerd. Deze vrijdag beschrijven ze het mijlpaaltje in Science. Genetisch gemodificeerde bacteriën worden al ingezet om op industriële schaal nuttige stoffen te produceren, zoals smaakstoffen, wasmiddel-enzymen en vaccins. Dat moet veiliger kunnen, vindt George Church van Harvard. ‘Herschreven’ bacteriën zouden de ultiem veilige biotech-bacteriën zijn. Al het leven op aarde deelt dezelfde genetische code. Hoe herschrijf je de genetische code? Er zijn 64 codons mogelijk (4x4x4). Deze synoniemen heeft Church in het vizier. Church heeft dat al eens voor elkaar gekregen met één codon. Het team is nu halverwege: ze hebben 63 procent van het genoom aangepast. Dat zou een echte doorbraak zijn.
Sea lettuce The sea lettuces comprise the genus Ulva, a group of edible green algae that is widely distributed along the coasts of the world's oceans. The type species within the genus Ulva is Ulva lactuca, lactuca being Latin for "lettuce". The genus also includes the species previously classified under the genus Enteromorpha,[1] the former members of which are known under the common name green nori.[2] Description[edit] Individual blades of Ulva can grow to be more than 400 mm (16 in) in size, but this only occurs when the plants are growing in sheltered areas. Nutrition and contamination[edit] Sea lettuce is eaten by a number of different sea animals, including manatees and the sea slugs known as sea hares. Aquarium trade[edit] Health concerns[edit] In August 2009, unprecedented amounts of these algae washed up on the beaches of Brittany, France, causing a major public health scare as it decomposed. Species[edit] Species in the genus Ulva include:[6] Accepted species Nomina dubia See also[edit] Seaweed
Ulvophyceae Evolution[edit] The origin and early diversification of the Ulvophyceae likely took place in the late Neoproterozoic.[5][6] Although most contemporary ulvophytes are marine macroalgae (seaweeds), ancestral ulvophytes may have been freshwater, unicellular green algae. Molecular phylogenetic evidence suggests that macroscopic growth was achieved independently in the various major lineages of Ulvophyceae (Ulvales-Ulotrichales, Trentepohliales, Cladophorales, Bryopsidales and Dasycladales).[6] Current hypothesis on relationships among the main clades of Ulvophyceae[7][8] are shown below. References[edit] Jump up ^ Stewart KD, Mattox KR (1978).
Banana Bioplastics Are The Food Waste Solution Of The Future | Food Politic In an effort to reduce high levels of pollution in her native city of Istanbul, Turkey sixteen-year-old Elif Bilgin embarked on a project to to reduce petroleum consumption. We’ve all heard about the need to cut down on gasoline and oil but plastics are another important repository for this non-renewable resource. Researching the field of bioplastics, Bilgin discovered that you could create a similarly useful synthetic material using plants. Potatoes and bananas, with their high starch levels, were particularly well suited to the challenge. Even better the banana peel, which no one eats, had all the right genetic makeup for the challenge but was essentially a waste product. If you’ve ever been handed a biodegradable plastic bag, you’ve encountered bioplastics. Over two years, Bilgin sourced bananas suitable for her experiment. The type of plastic she made could easily be used in cosmetic prosthetics and cable insulation. -Tove K.
Pectine Tijdens de rijping van de vrucht wordt hemicellulose afgebroken tot protopectinen, waaruit weer pectine wordt gevormd, dat bij verdere rijping omgezet wordt in pectinezuur en uiteindelijk in pectazuur. Chemische structuur[bewerken] Pectine bestaat uit een hoofdketen met zijtakken en is zeer variabel in zowel lengte als samenstelling. De hoofdketen bestaat uit een polysacharide en is opgebouwd uit aan elkaar gekoppelde veresterde D-galacturonzuur moleculen. De koppeling gebeurt op de α(1-4)-plaats. De carbonzuurgroepen (-COOH-groep) van de hoofdketen zijn voor het grootste deel veresterd tot methoxygroepen. De zijtakken kunnen bestaan uit xylose, galactose en arabinose, die vaak groepsgewijs aan de hoofdketen zitten. Er wordt HM-pectine en LM-pectine onderscheiden. Gebruik[bewerken] Pectine wordt gebruikt in hoestsnoepjes, omdat het de bovenste luchtwegen met een laagje bedekt en zo kriebelen tegengaat. Winning[bewerken] Sapklaring[bewerken] Pectine heeft als E-nummer: E440(a).
Microbial cellulose—the natural power to heal wounds Leading Opinion a Institute of Technical Biochemistry, Technical University of Lodz, Stefanowskiego 4/10, Lodz 90-924, Polandb Section of Molecular Genetics and Microbiology, University of Texas at Austin, Austin, TX 78713, USA Received 3 June 2005, Accepted 21 July 2005, Available online 15 August 2005 Choose an option to locate/access this article: Check if you have access through your login credentials or your institution Check access doi:10.1016/j.biomaterials.2005.07.035 Get rights and content Abstract Microbial cellulose (MC) synthesized in abundance by Acetobacter xylinum shows vast potential as a novel wound healing system. Keywords Microbial cellulose; Acetobacter; Wound healing; Wound dressing Copyright © 2005 Elsevier Ltd.
The Properties and Parameters of Experimental Bioplastics by gabriella smith on Prezi Pigge weet raad met natriumbicarbonaat - drogisterij A.J. van der Pigge Natriumbicarbonaat is een natuurlijke stof en ziet eruit als wit poeder. Natriumbicarbonaat is een basisch (alkalisch) zout dat zuren kan binden. Andere namen voor natriumbicarbonaat zijn baking soda, dubbelkoolzure soda, zuiveringszout, natriumwaterstofcarbonaat, sodium bicarbonate (Engels), baksoda, soda of E500. Natriumbicarbonaat is niet hetzelfde als bakpoeder. Bakpoeder is namelijk een mengsel van natriumbicarbonaat met een zuur zoals citroenzuur of wijnsteenzuur. Natriumbicarbonaat is ook niet hetzelfde als huishoudsoda (Driehoek fijne soda), al wordt het in de volksmond weleens “soda” genoemd. Rijsmiddel Bakpoeder bestaat uit natriumbicarbonaat en een zure stof, zoals citroenzuur of wijnsteenzuur. Geurvreter Omdat natriumbicarbonaat zuren bindt, is het een ideaal middel om geurtjes mee weg te vangen, want de zuren worden tijdens de chemische reactie geneutraliseerd. Luchtverfrisser Maak uw eigen luchtverfrisser.
Could bacteria-grown materials be the future of building? | Inhabitat - Green Design, Innovation, Architecture, Green Building If there's one thing in the world that there is an abundance of, it's bacteria. So imagine if we could harness the by-product of bacteria to "grow" building materials. These incredible Xylinum Cones do just that - each cone is made out of cellulose created by organically grown microorganisms. The Cones are produced through a hands-on process of growing a specific kind of bacteria over the course of three weeks. Related: 12 Brilliant designs from the Ventura Lambrate exhibit at Milan Design Week The designers aim to demonstrate the viability of growing objects through a sustainable and transparent production cycle. + Studio Stefan Schwabe + Jannis Hülsen + Milan Design Week
Coleoptera plastic made of beetles by Aagje Hoekstra Dutch Design Week 2013: design graduate Aagje Hoekstra has developed a plastic made of pressed insect shells. Aagje Hoekstra took the armour of dead Darkling Beetles, which grow from larvae known as mealworms, to create the Coleoptera bioplastic that she showed at the Klokgebouw building during Dutch Design Week earlier this month. "In the Netherlands mealworms are bred for the animal food industry but they transform into beetles," Hoekstra told Dezeen at the show in Eindhoven. Before the beetles are disposed of, Hoekstra peels them so she is left with just the shells, which are made of a natural polymer called chitin that is also found in crab and lobster shells. She uses a chemical process to transform the chitin into chitosan, which bonds better due to a variation in the molecular composition. The material is then heat-pressed to create a plastic, with the oval-shaped shells still visible. She claims the plastic is waterproof and heat resistant up to 200 degrees centigrade.