Παραδοση μοντερνισμος. Ντοκιμαντερ ΥΠΕΡΡΕΑΛΙΣΜΟΣ. ΜΕΛΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΠΟΙΗΣΗ. Παράδοση και μοντερνισμός. Digiclass: Χαρακτηριστικά Παραδοσιακής και Μοντέρνας Ποίησης. Γνωρίσματα του Ρομαντισμού Η πίστη στην απελευθερωτική και δημιουργική δύναμη της φαντασίας και του συναισθήματος Η αποθέωση της ελευθερίας Το πάθος και ο λυρισμός Η τάση προς τον οραματισμό, την αναπόληση και τη νοσταλγία Βαθιά εκτίμηση της ομορφιάς της φύσης και θέασή της ως πνευματικής δύναμης που παρακινεί σε υψηλές υπερβάσεις.
Η προτίμηση ορισμένων «σκηνικών», όπως φεγγαρόλουστων τόπων και θαλασσινών τοπίων κ.ά. Ο χειμαρρώδης λόγος και ο πλούτος των εκφραστικών μέσων, ιδιαίτερα των εικόνων. Γνωρίσματα του Παρνασσισμού Η στροφή προς τον αρχαίο κόσμο Η χαλιναγώγηση του πάθους και του συναισθήματος Η έντεχνη επεξεργασία των στίχων, η προσεγμένη ομοιοκαταληξία και την ακρίβεια στην έκφραση (προσπάθεια ποιητών να δώσουν στα ποιήματά τους την ομορφιά ενός αρχαίου αγάλματος) Ο ηχηρός και ρωμαλέος στίχος Η προσπάθεια αποτύπωσης του εξωτερικού κόσμου Η συμπύκνωση των νοημάτων.
Στην «παραδοσιακή» ποίηση (Ρομαντισμός, Παρνασσισμός) Τα ποιήματα έχουν: Γνωρίσματα του Συμβολισμού. Παραδοσιακή και μοντέρνα ποίηση. Γενικά στην τέχνη και ειδικότερα στην ποίηση υπάρχει από εποχή σε εποχή εξέλιξη, σε σημείο που να μιλάμε για παραδοσιακά και μοντέρνα έργα, εννοώντας αυτά που έχουν γραφεί στο παρελθόν και τα πιο πρόσφατα αντίστοιχα.
Τα χαρακτηριστικά των παραδοσιακών και μοντέρνων ποιημάτων είναι ευδιάκριτα στα έργα των ποιητών. " Ένα μοντέρνο ποίημα το αναγνωρίζουμε από τον τόνο του και από τη γεύση του" (Βαγενάς, 1984:16) Η παραδοσιακή ποίηση υποτάσσει το ποίημα σε ορισμένους κανόνες. Ο κυριότερος είναι πως το ποίημα πρέπει να διέπεται από λογική αλληλουχία. Γενικά οι ποιητές που γράφουν παραδοσιακά ποιήματα προσέχουν ιδιαίτερα τα εξωτερικά - μορφικά στοιχεία του ποιήματος, δηλαδή διατηρούν ίδιο αριθμό στίχων σε κάθε στροφή, σέβονται αυστηρά το μέτρο, κάνουν αυστηρή χρήση των σημείων στίξης.
Επίσης στα παραδοσιακά ποιήματα θίγονται θέματα εύκολα και κατανοητά και η επιλογή των λέξεων και φράσεων είναι πολύ προσεκτική. Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα] Νέα Ελληνική Λογοτεχνία (Α Γενικού Λυκείου – Γενικής Παιδείας): Ηλεκτρονικό Βιβλίο. Ανάδοχος Έργου Σ.
Πατάκης Α.Ε. ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΗ ΟΜΑΔΑ:Παρίσης Ιωάννης, Καθηγητής Φιλόλογος, ΙΙαρίσης Νικήτας, Καθηγητής Φιλόλογος ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ:Κων/νος Μπαλάσκας, Σύμβουλος Π.Ι. ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ: Πατίστα Άρτεμις ΜΑΚΕΤΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ: Αρβανίτης Δημήτρης Με απόφαση της ελληνικής κυβερνήσεως τα διδακτικά βιβλία του Δημοτικού, του Γυμνασίου και του Λυκείου τυπώνονται από τον Οργανισμό Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων και διανέμονται δωρεάν. Εισαγωγικo Σημειωμα. Ιστορία Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. Hans Hofmann, «Η πύλη» (1959-1960) [πηγή: Wikipedia].
Κάθε προσδιορισμός χρονολογίας μιας μορφωτικής κίνησης είναι αναγκαστικά αυθαίρετος, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι δυο δεκαετίες 1910-1930 αποτελούν μια σαφέστατη ενότητα […]. Μπορεί ίσως να υπάρχουν δικαιολογημένες διαφωνίες, αναφορικά με την έκταση της αλληλοεπίδρασης ανάμεσα στον πολιτισμό και την κοινωνία, αλλά εξίσου έκδηλο είναι πως η μοντερνιστική τέχνη έχει απόλυτη επίγνωση όλων αυτών που συμβαίνουν στον κόσμο όπου εκδηλώνεται.
Έτσι, πολλά γεγονότα της αρχής του εικοστού αιώνα δεν είναι άσχετα με τη μοντερνιστική κίνηση. Peter Faulkner, Μοντερνισμός, μτφ. Ιουλιέττα Ράλλη – Καίτη Χατζηδήμου, Ερμής, Αθήνα 1982, 34-35 (Η γλώσσα της Κριτικής, 22). Πού τοποθετείται χρονολογικά το σημείο της τομής; Θα έλεγα, χοντρικά, γύρω στον Πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, προκειμένου για την ευρωπαϊκή πεζογραφία. Παν. Αλέξανδρος Αργυρίου, Ιστορία της ελληνικής λογοτεχνίας και η πρόσληψή της στα χρόνια του μεσοπολέμου (1918-1940), τ. Παν. T.S. Ιστορία Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. Ο Γιάννης Ρίτσος [πηγή: Εθνικό Κέντρο Βιβλίου - Αφιέρωμα στον Γιάννη Ρίτσο].
Αν κάποιος θα ’θελε να διαβάσει την ιστορία του αιώνα, θα την έβρισκε ακέρια στην ποίηση του Ρίτσου: στα ποιήματα που την κατέγραψαν σαν χρονικό· στα εγερτήρια άσματα, σε ύμνους ηρώων και ελεγεία· στη μεταπλασμένη ποιητικά βιογραφία του, εγκατεσπαρμένη σε ποικίλες συνθέσεις. Κι ακόμα, πιο βαθιά, στο εσωτερικό οδοιπορικό του ποιητή, που το αποτύπωνε μέρα τη μέρα με σαφήνεια ή υπαινικτικά. Κι αυτό το «υπαινικτικά» λέει περισσότερα για τη βία του καθεστώτος, τις νοοτροπίες και τη συμβατική ηθική, τους ιδεολογικούς πειθαναγκασμούς. Με προσωπεία και δάνειες φωνές αρθρώνει την αλήθεια του. […] Πάνω από εκατό ποιητικές συλλογές και συνθέσεις, εννέα πεζογραφήματα (μυθιστορήματα τα ονομάζει), τέσσερα θεατρικά, όπως και μελέτες για ομοτέχνους συγκροτούν το κύριο σώμα του έργου του. Χρύσα Προκοπάκη, «Εισαγωγή». Δημήτρης Κόκορης, «Εισαγωγή». Γιώργος Βελουδής, «Το δημοτικό τραγούδι στην ποίηση του Ρίτσου».
«Επιτάφιος». Οδυσσέας Ελύτης > Ελύτης διαβάζει Ελύτη. ΣΧΗΜΑΤΑ ΛΟΓΟΥ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ. ΠΟΙΗΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ. ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΣ.