Het gat. Ik zie je wel, ik hoor je wel. Al die mensen komen praten. niet met mij, ík moet zoet spelen. ik mag enkel koek ronddelen. wat ze voor me overlaten?
’t aller-pietsie-ste klein stukje want ik ben nog maar een ukje. maar, zo blijf ik toch een uk? Ik moet juist het grootste stuk. wie moet er nog groeien? Ik. jullie zijn al veel te dik. Rond vierkant vierkant rond. De beeldsonnetten. Poëzie hardop. 35 columns met 95 gedichten van 65 dichters. Ze gaan er met je neus vandoor. ‘Origineel, geestig en realistisch.’
Fabulous Mama ‘Briljante bundel, hilarische vondsten’‘De letters verwoorden in dit boek zo niet alleen wat de dichter wil zeggen, maar bootsen het tegelijkertijd na – een unieke, zeer geslaagde extra dimensie’‘Dat hoogst originele idee werkt Van Lieshout grafisch en inhoudelijk zo knap uit dat de letters in een mum van tijd levende personages worden’ Bas Maliepaard in Trouw over Ze gaan er met je neus vandoor. ‘Dichter met liefdesverdriet geeft de letters het woord en ontdekt terloops wat kunst vermag: prachtig!.’ Mirjam Noorduijn in NRC Handelsblad. Van mij en van jou (+ liedjes CD). Doodgewoon. 'Alleen al het idee geeft mij een warm gevoel van binnen.
Dan zou het mama kunnen zijn, die lekker ligt te spinnen op papa's schoot. Zou dat niet prachtig zijn? ' Echt 'doodgewoon' is een boek over de dood niet - niet voor volwassenen en al helemaal niet voor kinderen. En toch hoort de dood bij het leven. Dag poes! JIJ & IK en al het moois om ons heen. Het moet nog ergens liggen. Zo scherp je kon er ook niet geweest zijn. Ik ben mogelijk. Fantoommerrie. Laten we het er maar niet over hebben. Akwasi – Laten we het er maar niet over hebben Laten we het er maar niet over hebben van Akwasi, bekend van de band Zwart Licht en optredens in De Wereld Draait Door, is een bundel met de impact van een vuistslag.
Laten we het er maar niet over hebben gaat vooral over ongemak in communicatie. We spreken bijna nooit uit wat we werkelijk denken. We houden onze gedachten voor ons of geven een veilig antwoord en omzeilen het probleem. Laten we het maar niet over hebben. Waarom doen we dat? Bokman. Wat ons had kunnen zijn. De Vlaamse dichter, romancier en regisseur Peter Verhelst (1962) heeft volmondig ja gezegd op de uitnodiging om voor de Poëzieweek 2018 het Poëziegeschenk te dichten.
Het thema is Theater en het motto is ‘Uitstromend, in het pluche van de zaal’, hetgeen naadloos aansluit bij zijn oeuvre. Verhelst: ’Theater speelt zich niet alleen af in de schouwburg, maar ook op pleinen, op straat, in de slaapkamer. Overal waar de ene mens de andere tegen het lijf loopt en dat ene lichaam op dat andere lichaam reageert en er dus communicatie ontstaat, mogelijkheden, misverstanden, een dans, geluk en verdriet.’ Verhelst werd als Geschenkdichter voor de Poëzieweek voorafgegaan door Anna Enquist (2013), K. Schippers (2014), Ilja Leonard Pfeijffer (2015), Stefan Hertmans (2016) en Jules Deelder (2017). Vrij - wij? Nieuwe gedichten. Wie is bang?
Tom Lanoye Jo en Denise, een oudere acteur en actrice, maken de balans op van hun liefde voor elkaar en voor het vak. Terend op hun bekendheid verdienden ze lang goed geld met een populaire repertoire-klassieker over een scheldend en drankzuchtig koppel intellectuelen. Nu, vele jaren later, staan ze nog steeds… € 21,99 | gebonden Meer informatie De Meeste gedichten Tom Lanoye Tom Lanoye staat bekend als auteur van verfilmde romans (Sprakeloos en Het goddelijke monster), bekroonde toneelklassiekers (Ten oorlog en Koningin Lear) en spraakmakende polemieken (Doén! En Revue Lanoye). Opabinia. Auteur: Frederik Lucien de Laere Wij zijn blinden en wanen ons al gelukkig als gij ons de tijd aanwijst.
Uw mysterie schrikt ons af en doet ons - als een slangensteen – afwijken van het pad. Wij mankeren wat gij markeert. 'Voor Charles Darwin vormden uitgestorven dieren de eerste aanzet voor het denkwerk dat zou uitmonden in zijn evolutietheorie. Vonkt. Gedichten. Nachtroer. Kanonnenvlees. Kanonnenvlees is een poëtische staalkaart van hoe mensen aan elkaar kapotgaan.
Soms beetje bij beetje, soms plots en overdonderend. In Kanonnenvlees verzamelt Lotte Dodion de brokstukken van een eerste schooldag, een laatste kus, een gebroken familie... en transformeert scherven tot schoonheid van de rauwere soort. Met chirurgische precisie legt ze wonden bloot en wijst u waar het pijn doet. Angst, afscheid of vluchtgedrag, haar personages zijn gewond en beschadigd, maar niet zielig. Ze dragen hun littekens als eretekens en blijven recht krabbelen.