Μέρη εξωτικά. Η «Ινδοκίνα» και ο «Εραστής» είναι δυο ταινίες με φόντο τις παλιές γαλλικές αποικίες της Ασίας.
Και τα δυο φιλμ με τις καλές ερμηνείες των πρωταγωνιστών, την ωραία φωτογραφία και μουσική, βλέπονται ακόμα ευχάριστα, κι ας έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που γυρίστηκαν. Το πρώτο σε σκηνοθεσία Régis Wargnier έχει πρωταγωνίστρια την Κατρίν Ντενέβ ενώ το δεύτερο, που βασίστηκε στο ομότιτλο βιβλίο της Μαργκερίτ Ντυράς, σκηνοθετήθηκε από τον Jean-Jacques Annaud. H Γαλλίδα συγγραφέας Μαργκερίτ Ντυράς θεωρήθηκε πρωτοποριακή στην εποχή της χάρη στον τρόπο γραφής της και τα τολμηρά θέματά της γύρω από τον έρωτα, τον γυναικείο αισθησιασμό και το αλκοόλ. Συνδέθηκε με το λεγόμενο “νέο μυθιστόρημα” (nouveau roman) που κατέριπτε την γνωστή μέχρι τότε δομή των προτάσεων, την αξία των πρωταγωνιστών, της δράσης και του χρόνου. Ακατάλληλος για στρατιώτης, κατάλληλος για καλλιτέχνης. Τον Ερνστ Λούντβιχ Κίρχνερ δεν τον ήξερα. Όταν κάποιοι φίλοι μου πρότειναν να πάω να δω μια αναδρομική έκθεση των έργων του, είπα ναι.
Στα πρώτα έργα μου φαινόταν ότι έβλεπα πίνακες άλλων, του Ματίς, του Πικάσσο, του Γκωγκέν. Όλους, όμως, ο Κίρχνερ τους είχε ενσωματώσει με τον δικό του τρόπο μέσα στη ζωγραφική, τα χαρακτικά και τη γλυπτική του. Το πλήθος των έργων εντυπωσιάζει καθώς δείχνει ότι ο καλλιτέχνης πέρασε από διάφορες φάσεις μέχρι να φτάσει στην τελευταία, την πιο μοντέρνα και με εξαίρεση έναν πίνακα («Το πιάνο»), την πιο αδιάφορη για μένα.
Πού να ήταν άραγε εκείνη η ακτή του ονείρου;
MUSEUM. PHOTOGRAPHY. DANCE. GENERAL. TAPISTRY. PAINTING. ARCHITECTURE. VIDEOS. MUSIC.