Pochodził ze zubożałej rodziny szlacheckiej, od 1855 przebywał w Warszawie, gdzie 1866–71 studiował w Szkole Głównej, potem na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim (nie złożył jednak egzaminu końcowego).
W 1872–87 współpracował z prasą warszawską różnych orientacji. Początkowo pozostawał pod wpływami pozytywizmu, w latach 80. zbliżył się do obozu konserwatywnego. W 1876–78 przebywał w Stanach Zjednoczonych, później — we Francji. Pod koniec 1879 wrócił do Warszawy, 1882–87 redagował „Słowo”. Wiele czasu spędził za granicą, najpierw opiekując się chorą żoną, Marią z Szetkiewiczów, potem lecząc się w uzdrowiskach austriackich, włoskich i francuskich. Znaczną część wczesnej twórczości pisarza stanowiły umieszczane głównie w „Gazecie Polskiej” i „Niwie” felietony, reportaże i recenzje, w których okazał się bystrym obserwatorem obyczajowości i kultury. Twórczość Sienkiewicza zyskała mu wiele dowodów uznania, m.in. członkostwo AU (1893) i Cesarskiej Akademii Nauk w Petersburgu (1896). Krótka notka o pisarzu. Krzyżacy. Pan Wołodyjowski. Henryk Sienkiewicz Sienkiewicz Henryk, pseudonim Litwos (1846-1916), polski prozaik.
Laureat Nagrody Nobla 1905. Jeden z najpopularniejszych pisarzy XX w. Wywodził się z zubożałej rodziny ziemiańskiej. Od 1855 przebywał w Warszawie, 1866-1869 studiował prawo, do 1871 także w Szkole Głównej (Wydział Filologiczno-Historyczny) i na rosyjskim Uniwersytecie Warszawskim. 1872-1887 pracował jako reporter i felietonista, 1874-1878 współwłaściciel dwutygodnika Niwa, 1882-1887 redaktor dziennika Słowo.
Dla uczczenia jubileuszu pisarza ofiarowano mu w 1900 zakupiony ze składek społecznych mająteczek Oblęgorek pod Kielcami. Po wybuchu I wojny światowej udał się do Szwajcarii, organizując w Vevey (przy współudziale A. Wielokrotnie wspierał swoim autorytetem akcje patriotyczne, np. protestował przeciwko prześladowaniom dzieci polskich we Wrześni (zabór pruski), w okresie rewolucji 1905 w odezwach i artykułach domagał się autonomii dla Królestwa Polskiego. Powieściopisarz, nowelista, dziennikarz, publicysta.
Pierwszy polski laureat literackiej Nagrody Nobla, wielbiony przez pokolenia rodaków za budzenie poczucia narodowej wspólnoty i patriotycznego ducha. Urodził się 5 maja 1846 roku w Woli Okrzejskiej na Podlasiu, zmarł 15 listopada 1916 roku w Vevey w Szwajcarii. Pochodził ze zubożałej rodziny ziemiańskiej herbu Oszyk, wywodzącej się po mieczu z Tatarów osiadłych na Litwie. Jego rodzicami byli Józef Sienkiewicz (1813–1896) i Stefania z domu Cieciszowska (1820–1873). Wola Okrzejska w powiecie łukowskim należała do babki pisarza, Felicjany Cieciszowskiej.
Miał cztery siostry i brata. Od 1858 roku Sienkiewicz uczęszczał do kilku gimnazjów warszawskich, mieszkając na ogół nie z rodziną, lecz na stancji. Trudne położenie finansowe rodziny sprawiło, że wcześnie musiał na siebie zarabiać między innymi jako guwerner. 5 V 1845 - 15 XI 1916 Od lat z górą 100 jest pisarzem w Polsce najpoczytniejszym - potwierdzają to badania nad czytelnictwem - oraz autorem polskim o największej popularności w świecie.
Jego utwory w kraju stale osiągają wysokie nakłady, a Quo vadis? Powieść z czasów Nerona przetłumaczono na ponad 40 języków. Większość jego powieści "przełożono" też na scenariusze filmowe i zekranizowano. Urodził się we wsi Wola Okrzejska na Podlasiu w zubożałej rodzinie szlacheckiej, po mieczu wywodzącej się z Tatarów osiadłych na Litwie w XV i XVI w. Po ukończeniu gimnazjum w Warszawie studiował na Wydziale Filologicznym w Szkole Głównej Warszawskiej, trochę biedując i marząc o karierze literackiej. W r. 1881 ożenił się z Marią Szetkiewiczówną rodem z Litwy. Od 1875 r. jego życie obfitowało w podróże.
Po wybuchu I wojny światowej wyjechał z Oblęgorka poza teren działań wojennych. Osiągnął za życia nie tylko prestiż i sławę, ale również sukces finansowy. Henryk Sienkiewicz – noblista spod strzech. 23 stycznia 2007 zmarł Ryszard Kapuściński.
Wybitny reportażysta w swojej karierze był świadkiem 27 rewolucji, 4 razy był przeznaczony do rozstrzelania, przebywał na frontach dwunastu wojen. Dziennikarz Wojciech Jagielski napisał kiedyś, że spotkanie z twórczością Kapuścińskiego może być frustrujące dla kogoś, kto chce też opisać świat, gdyż on już wszystko zrobił. Ryszard Kapuściński urodził się w Pińsku 4 marca 1932. Debiutował jako poeta, jeszcze przed maturą. Opublikowane przez niego wiersze zwróciły uwagę redaktorów pisma "Sztandar Młodych", gdzie wkrótce podjął pierwszą pracę. - Uważał, że poezja i historia są najlepszą drogą do dobrego dziennikarstwa. Pierwszą zagraniczną podróż Ryszard kapuściński odbył w połowie lat 50., po skończeniu studiów na Wydziale Historycznym UW.
Po powrocie do kraju w 1958 roku chwilę pracował w Polskiej Agencji Prasowej, by następnie na cztery lata związać się z "Polityką", dla której pisał krajowe reportaże. Jednak nie był to koniec jego podróży. Prezentacja Multimedialna. Forum. Cytat: Elwira napisała: Patrzenie na powieści Sienkiewicza jak na te "ku pokrzepieniu serc" jest jak dla mnie głupim spłycaniem, które ogranicza odbiór i ukierunkowuje na jedyny właściwy tor.
Ale czasy, kiedy to, co autor miał na myśli już dawno minęły. Nie musimy klepać jak to owce "wielkim poetą był", możemy, mamy moralne prawo, a nawet obowiązek patrzeć na tekst okiem naszych czasów. Moim zdaniem przez ten pryzmat wiele zyskują. Sam pisarz wskazał, że napisał Trylogię dla konkretnego celu, co w dobie pozytywizmu, nikogo zapewne nie dziwiło, a dzisiaj nazywa się to "spłycaniem" twórczości Sienkiewicza. Cytuje Sienkiewicza: "Pan Wołodyjowski" "Na tym kończy się ten szereg książek pisanych w ciągu kilku lat i w niemałym trudzie - dla pokrzepienia serc" Mit kompensacyjny, oto i on.