HISTORIA DESIGNU. Do designerów postmodernistycznych zalicza się - słusznie i niesłusznie - Phillipa Starka, którego należy wymienić w historii designu z trzech powodów: - po pierwsze dlatego, że stał się on ikoną designu i pop-kultury, - po drugie dlatego, że stosuje on skutecznie wszystkie "grepsy" postmodernistycznego projektowania, - po trzecie dlatego, że - mimo całej uprawianej szarlatanerii - jest on świetnym projektantem o wielkiej inteligencji i inwencji twórczej, któremu jednak brak własnego stylu.
Styl w designie (jak i w całej sztuce) jest nie tylko czytelną manierą, po której rozpoznaje się bez trudu autora dzieła, ale zbiorem pewnych jakościowych reguł, które każdemu projektowi gwarantują elementarny poziom. Stark przejdzie do historii designu jako autor wielu świetnych projektów, ale stylu nie ma. Untitled Prezi by Paulina L on Prezi. Sztuka - 3/2 charakterystyczne cechy nurtów...
Dekonstruktywizm - charakteryzuje się ideą fragmentacji, zainteresowaniem manipulacją pomysłami dotyczącymi powierzchni lub pokrycia konstrukcji, krzywoliniowymi kształtami, które służą zaburzeniu i przemieszczeniu takich elementów architektury jak konstrukcja szkieletowa oraz bryła.
Końcowy efekt wizualny obrazowany przez budynki w wielu dekonstruktywistycznych „stylach” charakteryzuje się stymulującą nieprzewidywalnością i kontrolowanym chaosem. Postmodernizm - architektura postmodernistyczna cechuje się pluralizmem i złożonością. Zdaniem postmodernistów, architektura nie musi ulegać duchowi czasu i postępowi technicznemu, zaś przede wszystkim powinna zależeć od kontekstu, nastroju czy wreszcie osobistych upodobań architekta i inwestora. Minimalizm - twórcy dążyli do ograniczenia w dziele środków plastycznych. Nurt skandynawski - inspiowane Skandynawią, jasne, spokojne kolory, dużo drewna i szkła, delikatne zdobnictwo.
High-tech – Dizajn Wiki. Styl skandynawski – Dizajn Wiki. Antydesign. Historia i cele[edytuj | edytuj kod] W 1966 roku projektanci działający w duchu antydesignu stworzyli dwie grupy, Archizoom oraz Superstudio powstałe we Florencji.
Były one centrum dla awangardowego designu tamtego okresu, stwarzały nowe wzory, "prototypy", kreowały "zdarzenia", organizowały instalacje. Artyści zrzeszeni w tych grupach koncentrowali sie na całokształcie . W roku 1966(Mediolan), odbyła się wystawa Ettore Sottassa W 1976 powstała nowa grupa antydesignu, Studio Alchimia. Nurt odrzucił formalne traktowanie wzornictwa przez włoskich neomodernistów, dążyła do odzyskania kulturalnej i politycznej roli projektowania. Korzystali w projektowaniu z kiczu, ironii, efemeryczności, mocnych barw i zniekształceń skali przedmiotów, by odebrać im funkcjonalność i zniszczyć gust oraz zasady właściwego projektowania, określane w tamtych latach przez modernizm.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod] Lakshmi Bhaskaran: Design XX wieku. Antydesign – Dizajn Wiki. Z Dizajn Wiki Antydesign – styl zwany także wzornictwem radykalnym, który pojawił się w latach 60.
XX w. we Włoszech jako wynik buntu artystów awangardowych przeciwko stylizowanej elegancji stylu modernistycznego. Artyści skupieni w grupach takich jak Archizoom czy Superstudio, kształtowali nowe wzory, organizowali instalacje oraz liczne przedsięwzięcia artystyczne. W 1966 roku odbyła się w Mediolanie wystawa Ettore Sottsassa, a jej uczestnicy zapoczątkowali ruch radykalny w ówczesnym wzornictwie. Sztuka użytkowa i wzornictwo przemysłowe. SZTUKA UŻYTKOWA, termin stosowany na określenie przedmiotów przeznaczonych do użytku codziennego, wykonywanych własnoręcznie w wielu egzemplarzach przez artystów lub wg ich projektów przeznaczonych dla produkcji rzemieślniczej; od poł.
XX w. projektowanie dla dużych serii przem. zyskało w Polsce własne określenie wzornictwo przemysłowe; określenie sztuka użytkowa, stosowane w Polsce już w latach międzywojennych, upowszechniło się 1945–60. WZORNICTWO PRZEMYSŁOWE, projektowanie wzorów wyrobów przem., którego celem jest rozwijanie kultury materialnej społeczeństwa przez podnoszenie estetyki jakości produkcji przem.; w związku z rozwojem produkcji przem. powstał zawód projektanta przem. oraz wzornictwo przemysłowe jako dziedzina twórcza.
Wzornictwo przemysłowe zrodziło się w związku z rozwojem przemysłu i wyodrębnieniem z całości procesu produkcyjnego funkcji projektowania wzorów do wielokrotnego powielania. Sztuka użytkowa i wzornictwo. Mianem sztuki użytkowej nazywamy przedmioty przeznaczone do codziennego użytku.
Wykonuje się je własnoręcznie, przez artystów, albo wzorując się na ich projektach. Przedmioty te powstają w wielu egzemplarzach. W drugiej połowie XX wieku w Polsce zaczęła się popularyzować sztuka użytkowa jako tzw. wzornictwo przemysłowe. Artyści otrzymywali od dużych fabryk zlecenia na projekt danego przedmiotu i wedle tego planu powstawały w fabrykach serie przemysłowe. Wzornictwo przemysłowe przeżywało swój rozkwit w latach międzywojennych w Polsce. Obecnie technologia jest na tak wysokim poziomie, że ludzie Ludzie J. 1851 roku, pierwszego maja, królowa Wiktoria stworzyła Wielką Wystawę Przemysłu Wszystkich Narodów w Londynie.
. - łyżka stołowa, tzw. łyżka Apostoła zakończona figurką św. . - chochelkę do kremu. Wiele tego typu zastawy stołowej eksponowała firma Higgins. Zdobiono również meble. Rozwój sztuki stosowanej przyczynił się do powstania nowych kierunków postrzegania sztuki. " Industrial". Sztuka użytkowa. Sztuka użytkowa, zwana inaczej sztuką stosowaną – termin stosowany na określenie przedmiotów przeznaczonych do użytku codziennego, wykonywanych własnoręcznie w wielu egzemplarzach przez artystów lub wg ich projektów przeznaczonych dla produkcji rzemieślniczej.
Od poł. XX w. projektowanie dla dużych serii przem. zyskało w Polsce własne określenie wzornictwo przemysłowe. Określenie sztuka użytkowa, stosowane w Polsce już w latach międzywojennych, upowszechniło się 1945–60. Należy do niej architektura i rzemiosło artystyczne. Towarzystwo Polska Sztuka Stosowana – towarzystwo artyst. działające 1901–14 w Krakowie; skupiało malarzy, rzeźbiarzy, architektów oraz etnografów, historyków sztuki i miłośników rzemiosła artyst.; członkowie m.in.: J. Rzemiosło artystyczne – dziedzina sztuk plastycznych, do której zaliczamy przedmioty zrobione ręcznie, mające wartość artystyczną. Sztuka użytkowa. Przykład garnuszka w kształcie żółwia.
Sztuka użytkowa, inaczej sztuka stosowana, sztuka zdobnicza - zajmuje się wytwarzaniem przedmiotów codziennego użytku, wykonywanych w niewielkich partiach przez twórcę (artystę) lub zaprojektowanych przez niego i wykonywanych przemysłowo na dużą skalę.